Het begon allemaal op een donkere en regenachtige avond. Jan en zijn vrienden, Tom en Lisa, hadden net gezwommen in het lokale zwembad. Na een lange dag vol plezier wilden ze zichzelf spoelen onder de douches voordat ze naar huis gingen. Maar toen Jan de kraan opendraaide, stroomde er geen helder, fris water uit, maar een gitzwarte stroom die uit de douchekop spoot. Het leek wel olie. Hij huiverde bij het zien van het water en stond perplex. Tom en Lisa kwamen ook nieuwsgierig naar de kraan kijken en ze schreeuwden het uit toen ze het zwarte water zagen. Nu ja, ze konden zich duidelijk niet wassen met die zwarte goedje en besloten dan maar snel naar huis te gaan. Hij vertelde de gast aan de balie van het zwembad over het zwarte water, maar die leek hem zelfs niet te geloven. "Oh ja echt?" antwoorde hij gevolgd door een "jajajaja zal wel" De klerk had waarschijnlijk die bende jonge gasten gezien als flauwe grappenmakers en trok er zich niks van aan.
De nacht viel en de regen bleef vallen terwijl ze dan maar snel naar huis gingen. De volgende ochtend waren alle krantenkoppen van het nieuws over het zwarte water. Mensen waren bang, in paniek en niemand wist wat er aan de hand was. Het water was zwart geworden in alle vijvers, meren, rivieren en zelfs de zee. Niemand kon de oorzaak vinden. De wereld werd steeds somberder en meer verontrust over de zwarte kleur van het water. Er werd gezegd dat er misschien een onbekende ziekte was die de oorzaak was van het zwarte water. Andere mensen geloven dat het een ongeluk was en dat er een gevaarlijke chemische stof in het water terecht was gekomen. Jan, Tom en Lisa waren vastbesloten om de oorzaak van het probleem te ontdekken. Ze gingen naar het lokale meer om te kijken of ze het probleem konden oplossen. Toen ze daar aankwamen, zagen ze iets ongelooflijks. Het water was niet langer zwart, maar leek terug te gaan naar zijn normale kleur. Tegelijkertijd kwam er uit het water een vreemde figuur naar boven. Het was een man met lang haar en een baard, gekleed in een wit gewaad. De man zei dat hij de beschermgeest van het water was en dat het water boos was op de mensheid voor het vervuilen van zijn bronnen. Hij had besloten om de mens een lesje te leren door het water zwart te maken. Maar toen de drie vrienden naar het meer waren gekomen om hem te helpen de oorzaak van de vervuiling te vinden, had het water besloten om de mensheid te vergeven. Jan, Tom en Lisa waren verbaasd door het verhaal van de man en keken toe hoe hij zich weer in het meer liet zakken. Het water was weer helder en fris en de mensen in de stad waren opgelucht dat ze geen angst meer hoefden te hebben voor hun watervoorziening. Maar de drie vrienden wisten dat ze nooit de beschermgeest van het water zouden vergeten en zich altijd zouden inzetten om het water schoon en gezond te houden.
Reactie plaatsen
Reacties